- GRAECIA Magna
- GRAECIA Magnareg. Italiae ad oram sinûs Scylacei ac Tarentini, inter Brutios ad Mer. et Salentinos ad Bor. in longum extensa: cuius pars nunc in Calabria ulteriore, pars vero Maior in citeriore continetur. Eius mem. Ovid. Fast. l. 4. v. 64.Itala nam tellus Graecia maior erat.Subcisivam Graeciam vorat Apuleius in Apologia. Ceterum Magnae. sive Maioris Graeciae nomine quid iutellexerint vett. non convenit inter auctores. Strab. ait italiae partem, dequa tractat l. 6. p. 253. et Siciliam eo nomine conprehendi. Plin. l. 3. c. 5. Italiae tantum pattem, eamqueve multesimam: Ita enim scribit. Italiam dilaudans: Ipsi de ea iudicavêre Graeci, genus in gloram suam effusissimum, quotam partem ex ea appellando Magnam Graeciam. Italia, mquit, Serv. μεγάλη Ἐλλάς est appellata, quia a Tarento usque ad Cumas omnes civitates Graeci condidêrunt. Senec. de Consolatione ad Alb. Totum Italia latus, quod inferomari alluitur, maior Graecia fuit. Athen. l. 12. p. 523. Ο᾿υκ ὀλίγον δὲ πρὸς τὴν τρυφὴν, καὶ τὴν ἐυδαιμονίαν τȏυ σύμπαντος τούτου κλίματος καὶ τὸ πλῆθος ἐγένετο τῶ ἀνθρώπων, διὸ καὶ μεγάλη Ἑλλὰς ἐκλήθη πάσα χεδὸν ἱ κατα τὴ Ἰταλίαν κατοίκησις. De prolemaeo non est obfcurum, quid ille Magnae Craeciae nomine complectatur. Vide et Fest. Baudr. fui: pars Italiae meridionalis, sub qua Lucania, Meslapia, et Brutii comprehendebantur, ubi nunc sunt Calabria citerior et ulterior, Basilicata, pars australis principatus citerioris, terra Bariana, et terra hydruntina, provinciae regni neapolitani, a mari Tytrheno usque ad Hadriaticum.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.